มาทำความเข้าใจความแตกต่างระหว่างสายชาร์จ USB, USB-C และ Lightning ใน 3 นาที

USB-A

USB-A มักจะเรียกว่า USB หรือ Type-A เป็นตัวเชื่อมต่อที่ใช้กันอย่างแพร่หลายและเป็นที่รู้จักมากที่สุด พอร์ต USB-A มักพบในโน้ตบุ๊ก หรือ อะแดปเตอร์สำหรับจัดเก็บข้อมูล และพอร์ตชาร์จ USB-A เริ่มค่อยๆ หายไปจากตลาด เนื่องจากไม่มีข้อได้เปรียบในด้านขนาด และจำนวน pins ที่จะตอบสนองกับความต้องการด้านเทคนิคใหม่ๆ

Micro-USB

ในปี 2552 Micro USB ได้แทนที่ Mini USB เพื่อความทนทานที่ดีขึ้น และขนาดที่บางกว่า และได้กลายเป็นมาตรฐานตัวเชื่อมต่อการชาร์จทั่วโลก จนกระทั่งได้ข้อสรุปของข้อกำหนดทางเทคนิคของ USB-C ในปี 2557 ส่วน Mini USB ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้พอดีกับ มือถือ และอุปกรณ์พกพาอิ่นๆ ที่พัฒนาให้มีความบางมากขึ้น 

Lightning

Lightning เป็นอินเทอร์เฟซตัวเชื่อมต่อกับอุปกรณ์ Apple โดยเฉพาะ ตั้งแต่ปี 2555 คุณลักษณะที่โดดเด่นที่สุดของ Lighting น่าจะเป็นการเชื่อมต่อได้ทั้ง 2 ด้าน ด้วยความต้องการพลังงานที่สูงขึ้นสำหรับอุปกรณ์ Apple ที่มีสเปคที่เพิ่มขึ้น Apple จึงได้เปิดตัว USB-C สำหรับ iPad และ MacBook มีความเป็นไปได้ว่า ในที่สุดแล้ว Apple อาจเลิกใช้พอร์ตเชื่อมต่อ Lightning ใน iPhone และ AirPods

USB-C

บางคนเรียกว่า Type C หรือ USB Type C ตั้งแต่ปี 2558 ผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์จำนวนมากได้นำ พอร์ตเชื่อมต่อ USB-C มาให้กับอุปกรณ์ของตร เช่น Nintendo Switch, มือถือ Android, MacBook และ iPad ตามมาตรฐาน USB และ PD ล่าสุดนั้น USB-C รองรับการถ่ายโอนข้อมูลสูงสุดที่ 40 Gbps และ การจ่ายไฟได้สูงสุดที่ 48V/5A (240 วัตต์) ซึ่งการใช้งาน USB-C จะมีความหลากหลายมากขึ้น และอาจจะถูกติดตั้งในอุปกรณ์ที่มีกำลังสูง เช่น เครื่องใช้ในบ้าน

มาตรฐานการเชื่อมต่อสากลในอนาคต – USB-C

USB-C ได้จัดการกับข้อจำกัดมากมาย รวมถึงความท้าทายที่พอร์ต USB ไม่สามารถสลับเสียบด้านใดก็ได้ ตั้งแต่ปี 2539 พอร์ต USB-C หวังว่าจะเป็นตัวเชื่อมต่อมาตรฐานสากลที่แท้จริงได้ในไม่ช้านี้ ด้วยความอเนกประสงค์ และ คุณลักษณะที่มีประสิทธิภาพสูง

นอกจากประสิทธิภาพและ สามารถภาพที่สูง การรวมตัวเชื่อมต่อเข้ากับ USB-C ยังช่วยให้สามารถใช้สายชาร์จร่วมกันได้ ซึ่งจะช่วยลดขยะอิเล็กทรอนิกส์ และ ใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น – ซึ่งเป็นการบริโภคอย่างยั่งยืนและมีความรับผิดชอบมากขึ้น